Η 17η Νοέμβρη του 1973 είναι μία ημερομηνία που σημάδεψε τη νεότερη ιστορία του κράτους και καθόρισε τις εξελίξεις στο μετέπειτα πολιτικό σκηνικό της χώρας. Ήταν η ημερομηνία που η συσσωρευμένη καταπίεση της επταετίας της στρατιωτικής δικτατορίας έφτασε στο αποκορύφωμά της και οδήγησε στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Ήταν η ημερομηνία που σηματοδότησε τη μετάβαση από το χουντικό-φασιστικό καθεστώς στην αστική δημοκρατία. Είναι η ημερομηνία που το αστικό κράτος μετέτρεψε σε ‘σχολική γιορτή’, απονοηματοδοτώντας την από τη σημασία του διαρκούς αγώνα που συνεχίζεται από τότε μέχρι σήμερα.
Με τη πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας, οι λύκοι αλλάζουν προβιά αλλά τα πρόβατα παραμένουν πρόβατα, αφού σειρά έχει η αρχή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης κράτους και κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνία μέσα από μια σειρά πολιτικών διεργασιών όπως: η συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΝΔ το ’89, η τριετία ’91-’93 του Μητσοτάκη με τις ιδιωτικοποιήσεις, η κυβέρνηση Σημίτη με το σκάνδαλο Siemens, το χρηματιστήριο και τους πλαστούς ισολογισμούς που παρουσίαζε στην ΕΕ για να μπεί η Ελλάδα στο ευρώ και να πέσουν οι επιδοτήσεις, η κυβέρνηση Καραμανλή με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Βατοπέδι, τους εξοπλισμούς, την εισαγωγή νέων νομοθετικών διατάξεων, τους τρομονόμους και αποκορύφωμα τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την επακόλουθη εξέγερση, η κυβέρνηση ΓΑΠ που παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ και στην τωρινή εντεταλμένη κυβέρνηση τραπεζιτών, οικονομολόγων, δεξιών και φασιστών.
Στο όνομα της ανάπτυξης μέσα από το δημοκρατικό πολίτευμα εδώ και καιρό οι κατώτερες τάξεις βιώνουν ένα άλλο είδος χούντας μέσα από νέα μέτρα και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ψηφίζονται από την κοινοβουλευτική ελίτ, περικυκλωμένη από χιλιάδες διαδηλωτες και τελικά επιβάλλονται φασιστικά από τους σύγχρονους πραίτορες τα ΜΑΤ. Άλλωστε ο φασισμός είναι η ακραία μορφή πολιτικής έκφανσης του καπιταλισμού και υπηρετεί αυτόν και μόνο. Όμως τα ταξικά όρια μεταβάλλονται με βίαιους ρυθμούς ενώ, η απροκάλυπτη συσσώρευση κεφαλαίου σε αντιδιαστολή με το σύγχρονο καθεστώς εξαθλίωσης, είναι αυτή που ξυπνά την ταξική συνείδηση όλο και περισσότερων καταπιεσμένων και τη μετατρέπει στην ταξική οργή που θα παρασύρει στο πέρασμά της κάθε εξουσιαστή και εχθρό της ελευθερίας.
Σήμερα, σε μία τέτοια συγκυρία κρίσης του πολιτικού – οικονομικού συστήματος γίνεται όλο και επιτακτικότερη η ανάγκη για ακηδεμόνευτους ταξικούς αγώνες, οργανωμένους από τα κάτω για τις ανάγκες μας καθώς οι μόνοι που μπορούμε να απαιτήσουμε και να πραγματοποιήσουμε την πραγματική αλλαγή είμαστε εμείς που βιώνουμε την επισφάλεια, την εξαθλίωση και την καταπίεση και κανένας θεσμικός ή κομματικός μηχανισμός που ζει αποστειρωμένος είτε στον Περισσό είτε στην Τρικούπη.
Απελευθερωμένοι από το δίλημμα νομιμότητας ή παρανομίας, καθώς πλέον διώκεται η ίδια η επιδίωξη της ελευθερίας είτε στα λόγια είτε στην πράξη.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Στις γειτονιές, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους χώρους εργασίας.
Κατάληψη « κελί της έλευθερίας» (ΤΕΙ Ηγ/τσας) katalipsikeli@gmail.com
Ενάντια στις αντιφάσεις του υπάρχοντος… http://katalipsikeli.squat.gr
Η παρουσία της κατάληψης ήταν δυναμική, με συμμετοχή και άλλου κόσμου, πετάχτηκαν τρικάκια, μοιράστηκαν κείμενα και φωνάχτηκαν ακατάπαυστα συνθήματα.
Η παρουσία των μπατσων διακριτική.
παραπάνω βρίσκεται το κείμενο που μοιράστηκε.