Μέσα σε μία κοινωνία που κράτος και κεφάλαιο καλλιεργούν τον ανταγωνισμό με σκοπό το ατομικό συμφέρον, αποφασίσαμε να δράσουμε συλλογικά προτάσσοντας την αλληλεγγύη.
Μέσα σε μία (κατακερματισμένη) καταναλωτική κοινωνία όπου ακόμα και οι άνθρωποι είναι εμπορεύματα αποφασίσαμε να αυτοοργανωθούμε και να λειτουργούμε αντιεμπορευματικά.
Με λίγα λόγια, σε μία κοινωνία που ασφυκτιά αποφασίσαμε να πάρουμε αέρα
Έτσι λοιπόν, άνθρωποι διαφορετικοί μέσα κι έξω από το χώρο του τει Ηγουμενίτσας αποφασίσαμε μέσα από ομοφωνικές διαδικασίες να δώσουμε πνοή σε έναν ήδη κατειλημμένο από φοιτητές χώρο στο τει, ο οποίος όμως εδώ και χρόνια έμενε ανεκμετάλλευτος. Παράλληλα να προβούμε σε κατάληψη ενός ακόμη κελιού, του διπλανού από το πρώτο, που ήταν επίσης ξεχασμένο από την προ ευρώ εποχή, την ίδια στιγμή που τα κονδύλια για τις φοιτητικές εστίες φαγώθηκαν και το έργο σταμάτησε στη μέση- την ίδια στιγμή που φοιτητές κανουν μία και δύο δουλειές για να συντηρήσουν ένα ενοίκιο υπό το πέπλο της δωρεάν εκπαίδευσης.
Από τις αρχές του Νοέμβρη οργανώνουμε τη δράση μας μέσα στους δύο αυτούς χώρους δίνοντάς τους ζωντάνια και κοινωνική χρησιμότητα.
Ενάντια σε κάθε τεχνητό και ιδεατό διαχωρισμό που γεννά το ρατσισμό και την εκμετάλλευση λειτουργούμε με όρους αντιιεραρχικούς και εκφραζόμαστε χωρίς την μεσολάβηση δημοσιογράφων και συστημικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης (Μ.Μ.Ε.), μακριά από οποιαδήποτε εκλογική λογική εκπροσώπησης του χώρου μας σε θεσμικές διαδικασίες.
Το Στέκι είναι ανοιχτό σε οποιονδήποτε ή οποιαδήποτε έχει ανάγκη να εκφραστεί ή να συνδιαμορφώσει εφόσον σε μια τέτοια συγκυρία οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη για αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση και συλλογικότητα.